به من بنویس، از واژه به واژه ی رفتن، از تولد تا پر کشیدن، از الف آشنایی تا کافِ کوچی سهمگین. به من بنویس از خودت، از ما که سرنوشتش به مثابه سرنوشت ایران بودو نبرد دولت ها. به من بنویس که میروی و این بار سنگین روی دوش هایم را از من جدا میسازی. تو که بودی؟ چه صنمی داشتی با من آخر؟ نمی دانم. وقت آن رسیده تا چتر اندوه هرگز ندیدنت را از روی این حبابِ در جدال با رویا برداشته و تا همیشه تو را به نسیمی سحرگاهی بسپارم. منبع
درباره این سایت